Կարմիր Խնձոր (բանաստեղծութիւն)

«Եւ ասէ Ադամ...» - Ախ ես ինչպէ՞ս չի գիտցայ Որ քու խնձորդ Եւա Գաղտնի տեսքով աղուէսի Պարզ Խնձոր չէր պարտէզի... Իսկ այդ ժպիտդ թաքուն... Ունէր գաղնիք մը անհուն: «Եւ ասէ Եւա...» - Իմ սիրեկա՜ն... իմ Ադամ Այդ ի՞նչ խօսքեր են անհամ... Դուն ինքդ ալ չե՞ս գիտեր Որ Եւան քեզ չի ստեր... Այդ խնձորը որ կերար Գուցէ սրտիս չափ չի՞ կար: «Եւ ասէ Ադամ» - Դուն ալ գիտես սիրելիս Որ երկարութեամբը կեանքիս Անասուններն այս վկայ Սիրտս քեզմով կը ցնծայ Ու խնձորը վառ կարմիր, Որ քու ձեռքովդ ինձ տուիր Արժանի էր զոհելու Այս դրախտը սուրբերու... «Եւ մտածէ Եւա... Առաջին արուն աշխարհի Իմ սիրովս խաբեցի... Ու ալ այսպէս առ յաւէտ Խնձորներով հոտաւէտ Պիտի խաբենք շարունակ Տղոց միտքերը համակ... Հրայր Տաղլեան